Tarih Araştırmaları Dergisi
Yazarlar: ["Murat KÜTÜKÇÜ"]
Konular:-
DOI:10.35239/tariharastirmalari.1066570
Anahtar Kelimeler:Osmaniye,İşgal,Milli Mücadele,Kurtuluş,Hatıralar
Özet: Osmaniye (Cebel-i Bereket), Adana Vilayetine bağlı dört sancaktan biri olarak 1881`de kaza, 1924’de ise il merkezi olmuşsa da 1933’de tekrar kaza merkezi olarak Adana`ya bağlanmıştır. Ermeniler, Mondros Ateşkes Anlaşması’nı takiben, özellikle Fransa’nın desteğini arkasına alarak Osmaniye bölgesine gelmişler ve silahlanarak bölgede yaşayan Türkler ve Müslümanlara zulüm ve işkence yapmaya başlamışlardı. İngilizlerle yapılan Suriye İttifaknamesi gereği Çukurova’yı işgal maksadıyla İskenderun’dan 5 Ekim 1920’de karaya çıkan Fransız Kuvvetleri, 10 Ekim’den itibaren şiddetli taarruzlar başlatmışlar, Topçular, Kovanbaşı ve Araplı'daki Türk kuvvetlerinin kahramanca direnişleri sonucu geri çekilmek zorunda kalmışlar ancak bir ay kadar süren şiddetli muharebeler neticesinde 9-10 Kasım günü Milli Kuvvetler direnişinin kırılmasıyla Osmaniye`ye girmişlerdir. İşgalin ardından Osmaniye’de ise halk “Palalı Süleyman, Gavur Ali, Divlimoğlu Hacı Efendi, Alibekiroğlu Dede Efendi ve Rahime Hatun” isimleriyle bilinen çete örgütlenmesine gitmiş ve işgale karşı büyük bir mücadele başlatmıştır. 20 Ekim 1921 tarihli Ankara Anlaşmasının ardından Fransa Çukurova’daki işgal güçlerini geri çekmeye başlamış, 3 Ocak 1922’de Mersin, 5 Ocak’ta Adana ve 7 Ocak’ta Osmaniye’yi boşaltmıştır. Böylelikle Osmaniye yaklaşık üç yıl süre ile yoksun kaldığı hürriyetine yeniden kavuşmuştur. Çalışmanın amacı, milli mücadelemizin önemli cephelerinden biri olan Güney Cephesinde Osmaniye vilayetinin işgale karşı vermiş olduğu mücadeleyi, başta bölgeye “Hafız” takma adıyla görevlendirilen Yüzbaşı Osman (Tufan Paşa) olmak üzere, dönemin Adana Plevne İlkokul Öğretmeni Vicdan Karaırmak, bölgenin direniş çete liderleri Alibekiroğlu Dede Efendi, Çalık Mustafa, Gavur Ali gibi dönemin tanıkların hatıralarıyla analiz etmektir.