HAFIZA
Yazarlar: İlayda ENGİN
Konular:Edebiyat
Anahtar Kelimeler:Child,Animal,Violence,Power
Özet: İnsanlar çocukluğu genelde saflık ve masumiyetin temsili olarak algılar. Bu bakışa göre bozulma yetişkinlikle başlar ve çocuklar yetişkinliğin kötülüklerine henüz bulaşmamış iyilik timsalleridir. Fakat çocukluk gerçekten bu denli masum mudur? Kötülüğün açığa çıkması için illa bir çevre etkisi mi gerekir yoksa kötülük doğuştan insanın içinde midir? İnsanlığın her halini inceleyen edebiyata baktığımızda bunların örneklerine rastlayabiliriz. Her ne kadar çocukların saf ve masum imajı çoğu eserde devam etse de bunun aksini sergileyen çocuk karakterlere de rastlarız. Kötülüğün ve şiddetin henüz çocukluktan itibaren başladığını gösteren bu hikayelerde ise çocukların şiddet uyguladığı grup olarak hayvanlar göze çarpar. Çocukların şiddet nesneleri genellikle toplum hiyerarşisinde kendinden daha altta yer alan ve üzerinde daha kolay güç kurarak iktidar alanı sağlayabileceği hayvanlardır. Bu çalışmada da Ömer Seyfettin’in “İlk Cinayet”, Orhan Kemal’in “Köpek Yavrusu” ve Mine Söğüt’ün “Naz Neden Derine Gömmemiş Kediyi?” hikayeleri üzerinden örneklerle Türkçe hikâyede çocuk şiddetinin hayvan zulmü üzerinden yansımaları ve bu yansımaların ortak göstereni olan şiddet ve iktidar ilişkisi incelenecektir.