İDEALKENT
Yazarlar: ["Seda ŞİMŞEK TOLACI", "Gamze AKYOL", "Esra BÜYÜKEMİR KARAGÖZ"]
Konular:-
DOI:10.31198/idealkent.887550
Anahtar Kelimeler:Geleneksel Türk evi,Mekân,Covid-19,Pandemi,Mimarlık,Traditional Turkish house,Space,Pandemic,Architecture
Özet: Pandemi düzeyindeki salgın hastalıklar, dünya genelinde etkileşim alanına sahip olan hastalıklardır. DSÖ’nün “Covid-19” olarak isimlendirdiği salgın, 11 Mart 2020’de “pandemi” olarak sınıflandırılmış, aynı gün Türkiye'de de ilk vaka tespit edilmiştir. Yaşanılan pandemi ülkemizde de yaşam alışkanlıklarını değiştirmiş ve yeni normal sürecin oluşumu başlamıştır. Bu değişimden en çok yaşam mekânları etkilenmiştir. Sosyal mesafeye uyum zorunluluğu, ortak mekân kullanımının riski, dış mekânda zaman geçirme ihtiyacı, depolama ve hobi alanlarına duyulan ihtiyaç gibi kısıtlılık ve gereklilikler ortaya çıkmıştır. Çalışma kapsamında, pandemi sürecinde ortaya çıkan tüm bu ihtiyaçların, geleneksel Türk Evi’nin sahip olduğu mekânsal imkânlar üzerinden değerlendirmeye çalışılması hedeflenmiştir. Bu kapsamda Türk Evi; avlu/bahçe kullanımı, bitki/hayvan bakımı, depolama alanları, mekânların havalandırılması ve ışığı, iç-dış ilişkisi, esnek mekân anlayışı gibi yönleriyle ele alınarak pandemi sürecinde ve sonrasında öngörülen yeni yaşam şekline uygunluğu tartışılmıştır. Sonuçta, değişen toplumsal yapı, konfor anlayışı vb. nedenlerle terk edilen, başka işlevlerde kullanılması tercih edilen ya da yıkılarak yerine modern yapıların inşa edildiği Türk Evlerinin, aslında pandemi sonrasındaki “yeni normale” uyumlandırılabilecek ve her türlü değişime açık olabilecek bir plan kurgusuna sahip olduğu ortaya koyulmuştur. Bu tespit, kültürel, fiziksel sürekliliğin sağlanmasında yapılı fiziksel çevrenin en büyük paydaşı olan Türk Evleri’nin korunması gerekçelerine ek olarak yeni işlevsel değerlere, bir nitelik daha ortaya koymuştur.