İDEALKENT
Yazarlar: Loïc Wacquant
Konular:Sosyal
DOI:10.31198/idealkent.562591
Anahtar Kelimeler:Kent yoksulluğu,Sürgün,Getto,Etnik kümelenme,Prekarya,Bölgesel damgalama,Ileri marji-nallik,Devlet,Bourdieu
Özet: Sanayi-sonrası kentte sürgün, ‘şehir içi mahalleler’, ‘gettolar’, ‘yıkıntılar’, ‘girilmez bölgeler’, ‘sorunlu muhitler’ veya basitçe ‘sert mahalleler’ gibi kimi zaman gerçek kimi zaman da hayali çok çeşitli ve bulanık, özgün sosyo-mekânsal formasyonlara işaret eder. Bu mekânları nasıl karakterize etmeli ve ayrıştırmalıyız; güzergâhlarını (doğuşlarını, gelişimlerini, çöküşlerini ve ölümlerini) nasıl açıklamalıyız; üzerlerine yapışan damganın kaynağı nedir ve ne tür bir sınıf, etnisite ve devlet kümelenmesini somutlaştırıp işaret etmektedir? Bunlar, benim Kent Paryaları (Wacquant, 2014) başlıklı kitabımda, neoliberalizmin hüküm sürdüğü çağda, Amerika’daki kara gettoyla Avrupa işçi sınıfı banliyölerinin güzergahlarını metodik bir şekilde karşılaştırarak cevap aradığım sorulardır. Bu makalede, yeni bir yüzyılın eşiğinde kutuplaşmış metropolisteki sembolik, toplumsal ve fiziksel uzamlar arasındaki bulanık bağlantıya dair kavrayışımızı daha da genişletmek için, ileri marjinalliğin kıta aşırı sosyolojisini yeniden ele alıyorum. Buna ek olarak, karşılaştırmalı kent çalışmaları için faydalı olduğunu düşündüğüm, Bourdieu sosyolojisinin temel ilkelerine ışık tutuyorum.