Acta Infologica
Yazarlar: Ferdi Sönmez, Faruk Takaoğlu, Oğuz Kaynar
Konular:Mühendislik, Ortak Disiplinler
DOI:10.30801/acin.358076
Anahtar Kelimeler:DCT,DWT,KL-Divergence,Jensen-Shannon Divergence,Information Technology Security,Data Security,Data Hiding,Frekans Tabanlı Steganografi
Özet: Bu çalışmada, steganografi’nin bir dalı olan dijital resim steganografisinden ve onun bir alt dalı olan frekans tabanlı steganografi yöntemlerinden öne çıkan ikisi DCT (Discrete Cosine Transform - Ayrık Kosinüs Dönüşümü) ve DWT (Discrete Wavelet Transform - Kesikli Dalgacık Dönüşümü)’den bahsedilmiştir. Steganografik yöntemlerin performans hesaplama parametreleri olan MSE (Mean Squared Error, Ortalama Hata Kare), PSNR (Peak Signal Noise Ratio - Doruk Sinyal Gürültü Oranı) gibi yöntemler açıklanmış ve bu parametrelerin değerlerinin arttırılması için resim kapasitesi hesaplama yöntemleri olan KL-Divergence, JS-Divergence ve QTS (Quard Tree Segmentation - Dörtlü Ağaç Segmentasyonu)’den bahsedilmiştir. Sonuç olarak resimlerdeki var olan kapasitenin daha da arttırılmasını sağlayan OPAP (Optimum Pixel Adjustment Process) yönteminden bahsedilmiş ve geliştirlmiş olan ideal bir steganografi senaryosundan bahsedilmiştir. Burada, DWT’nin alçak frekanslı ve veri gizlemeye müsait bandları çıkarma özelliği ve bu bandlarda DCT’nin öznitelik katsayılarını elde ederek LSB (Least significant bit – En Öznemsiz Bit) yöntemini uygulamasından faydalanılmıştır. Çalışmamızda ek olarak bu senaryonun denemesi gerçekleştirilmiş ve sonuç olarak QTS’e göre daha yüksek veri gizleme kapasitesi olan resimlerin daha yüksek PSNR değerleri verdiği sonucuna ulaşılmıştır.