Hars Akademi Uluslararası Hakemli Kültür Sanat Mimarlık Dergisi
Yazarlar: Hilal ÖZKAYA
Konular:-
Anahtar Kelimeler:Anne,Üç İstanbul,Sultan Hamid Düşerken,Miras,Esir Şehrin İnsanları.
Özet: Roman, toplum hayatına ışık tutan bir edebi türdür. Romanın, başlangıcından beri hem Batı’da hem de Türkiye’de öğreticiliği önemsenmiştir. Bu çalışmada Osmanlı İmparatorluğunun son dönemlerini farklı yönlerden ele alan Üç İstanbul, Sultan Hamid Düşerken, Miras ve Esir Şehrin İnsanları adlı romanlarda anneler ve çocuklarına karşı tutumları, onlarla olan ilişkileri incelenecektir. Söz konusu romanların ortak özelliklerinin, çocuklar ve anneler arasındaki zayıf ilişki olduğu görülür. Bu romanlarda anneler, çocuklarına gereken ilgiyi gösterip annelik görevlerini hakkıyla yerine getirmezler. Böylece çocuklar, annelerine karşı olumsuz tavırlar takınırlar ya da ilgisiz olurlar. İki taraf arasındaki iletişim kopukluğu, çocuğun gerekli aile eğitimi almasını engeller. Çocuklar, ahlâkî, millî ve toplumsal değer yargılarının farkında olmayarak yetişir. Bu değer yargılarından uzak yetişen çocuklar, geleceğin bireyleridir. Bu da toplum için bir tehlike arz etmektedir. Zira bir toplumun çöküşü, bir devletin, bir imparatorluğun çöküşü olabilmektedir. Aslında anne ve çocukları arasındaki bu ilişkinin Tanzimat döneminden beri benzer özellikler gösterdiği söylenebilir. Bu da Osmanlı’nın hemen her alanda hızlı bir şekilde çöküntüye gittiğinin bir göstergesi olarak görülebilir. Çalışmada geleceğin mimarı olan kadının annelik görevi üzerinde durulacak, kadının aile içindeki önemi belirtilecektir. Adı geçen romanlarda kopuk anne-çocuk ilişkileri irdelenecek ve aile bağlarıyla, çöken bir imparatorluk arasında ilişki kurulacaktır. Böylece, kadının bir anne olarak toplumdaki önemi ortaya konmaya çalışılacaktır.