Ahi Evran Üniversitesi İktisadi ve İdari Bilimler Fakültesi Dergisi
Yazarlar: Elif UZUN, Ayşe ÖNEMLİ KOÇER, Feyza Nur KAYA
Konular:Hukuk
Anahtar Kelimeler:Suç,Ceza,Cinsel dokunulmazlık,Istismar,Taciz
Özet: Yüksek mahkeme kararları, ilk derece mahkemeler için yol gösterici, somut olaylara ışık tutucu kararlardır. Kanuni düzenlemelerde anlaşılması zor, yoruma açık hususlardan doğan boşluklar, yüksek mahkeme kararlarıyla doldurularak mahkemelere yardımcı kaynak olarak başvurma imkânı sağlamaktadır. Özellikle Türk Ceza Kanunu’nda düzenlenen suç tanımlarıyla ilgili uygulamaya ışık tutacak pek çok yüksek mahkeme kararı mevcuttur. Bunlardan önemli bir kısmı ise, cinsel dokunulmazlığa ilişkin suç tanımlarıdır. Cinsel dokunulmazlığa ilişkin özellikle 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nda düzenlenen suç tanımları, 1982 tarihli Anayasamızın 17. maddesinde düzenlenen “kişinin maddi ve manevi varlığının korunması hakkı”nı teminat altına almaktadır. Başka bir ifadeyle kişilerin maddi ve manevi varlığına yapılan müdahaleler, Türk Ceza Kanunu’nda düzenlenen suç tanımlarıyla koruma altına alınmıştır. Uygulamada Yargıtay başta olmak üzere yüksek mahkeme kararlarıyla bu koruma güçlendirilmektedir. Fakat inceleme konumuz olan Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2013 tarihinde vermiş olduğu cinsel dokunulmazlığın ihlali ile ilgili somut olayda, birçok çelişkinin varlığı dikkat çekici olmuştur. Bu durum, kanuni düzenlemelerin yüksek mahkeme kararlarıyla uyum içerisinde olmasının önemi ortaya koymaktadır.