Sinop Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi
Yazarlar: Faruk ÖZDEMİR
Konular:-
Anahtar Kelimeler:Yemin,Zaman,Mekân,Kur’ân,Aksâmü’l-Kur’ân
Özet: Yüce Allah Kur’ân-ı Kerîm’in birçok yerinde muhtelif varlıklara yemin etmektedir. Hatta O, Kur’ân’daki on yedi sûreye yeminle başlamakta ve daha başlangıçta muhatapların dikkatlerini cezbetmektedir. Bu yeminlerin bazısında Cenâb-ı Hak kendi zatına, peygambere, Kur’ân’a, meleklere, kıyâmet gününe, semâ, necm, şems ve kamer gibi kâinatta ve tabiatta bulunan mühim varlıklara yemin etmektedir. Söz konusu yeminler içerisinde yüce Allah’ın, leyl/gece, nehâr/gündüz, duhâ, ‘asr, fecr, subh/sabah ve yevm/gün gibi zamana taalluk eden bazı kavramlara da yemin ettiği dikkat çekmektedir. Allah Teâlâ bunlara niçin yemin etmektedir? Kendilerine yemin edilen zamanların mekânla nasıl bir bağı ya da bağlantısı vardır? Başka bir ifadeyle Allah’ın Kur’ân’da kendilerine kasem ettiği zaman ifadelerine yemin etmesinin hikmeti ve olguyla ya da mekânla ilişkisi nedir? İşte bu makalede, tüm bu sorulara cevap bulunmaya çalışılmış; muhtelif zamanlara yapılan yeminlerin mekânla ilişkileri irdelenmiştir. Ve neticede görülmüştür ki Allah söz konusu zamanlara, ilgili zamanlarda, mekânda meydana gelecek bir takım önemli iş, fiil ya da hadiseler nedeniyle yemin etmektedir. Dolayısıyla Allah’ın Kur’ân’da bazı zaman kavramlarına yemin etmesi, yemin edilen zamanların mekânla sıkı ilişkilerinden bağımsız değildir ve Kur’ân’daki yemin ifadelerinin maksad-ı ilâhîye uygun olarak anlaşılması bakımından bu noktanın dikkate alınması önem arz etmektedir.