İnsan ve Sosyal Bilimler Dergisi
Yazarlar: Berkan KUTLU
Konular:Beşeri Bilimler, Ortak Disiplinler
Anahtar Kelimeler:Armoni,Hanslick,Tonal,Atonal,Altere
Özet: Bu çalışmada, 20. yüzyıl filozoflarından olan Ludwig Wittgenstein’ın müzik anlayışı incelenmektedir. Wittgenstein, hiç şüphesiz 20. yüzyılınilgi çeken filozoflarından birisidir. Onu farklı kılan bir özelliği de, çağının gereksinimlerini fark ederek, yarattığı dil-dünya karşıtlığında, müzik gibi bir olgudan da yararlanmasıdır. Aldığı müzik eğitimi ve geniş müzik çevresi, onu müziğin kendinde şey yapısının ne olduğu üzerine düşünmeye sevk etmiştir. Babası keman çalabilen, annesi ve kardeşi de piyanist olan Wittgenstein, iyi bir klarnet icracısı olarak ailede yerini almıştır. Gustav Mahler, Ravel, Johannes Brahms, Rahmaninov ve Prokofiev gibi ünlü bestecilerle içli dışlı olan ailesi sayesinde geniş bir müzik bilgisi edinmiştir. Edindiği müzik bilgisi sayesinde müziğe eleştirel bir yaklaşımda sergilemiştir. Örneğin Bach, Mozart, Brahms, Beethoven, Schumann, Schubert ve Handel’in bestelerini ilgiyle dinlerken, atonal müziğin 20. yüzyıl da yer edinmesini sağlayan Strauss, Max Reger ve Schönberg gibi bestecileri dinlemekten uzakta kalmıştır. Çünkü ona göre modern müzik Batı kültürünün bir çöküşüdür. Wittgenstein için müziğin önemini, hem yaşamında hem de felsefesinde etkili bir biçimde görmekteyiz. Müziğin, kendinde şey olan otonom yapısıyla bir şeyler anlatmak istediğine dair inanışı, konuyu ne kadar felsefeleştirdiğinin de bir göstergesidir.