Erzincan Binali Yıldırım Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi

Yazarlar: Ahmet BAŞÖZEN, Mehmet ÜÇER

Konular:Hukuk

Anahtar Kelimeler:Venditio Bonorum,Şahsa Karşı İcra Usulü,Julia Kanunları,Yemin Beyanı

Özet: Malvarlığının terki suretiyle konkordato uygulaması, pozitif düzenleme alanı bulması çok daha eskilere (Roma hukukuna) dayanmaktadır. Borç karşılığında, alacaklı ile borçlunun anlaşarak malvarlığını (ya da malvarlığı üzerindeki tasarruf yetkisini) devretme gibi basit bir temele dayanan malvarlığının terki suretiyle konkordatonun ilk uygulamalarının daha eski toplumlarda aranması akla daha da yakın gelmektedir. Eğer bu konuda yeterli (inandırıcı, gerekçeli) açıklama yapılabilirse, kendi kendimize, belki de, şu gerçeği kabul etmeliyiz: En eski hukuk düzenlerinde dahi uygulama alanı bulan bir hukukî kurumu, Roma hukukunda genel kabul gören ismiyle “cessio bonorum”u; asırlar sonrasında, “malvarlığının terki suretiyle konkordato” ismiyle pozitif düzenlemeye kavuşturduk. Bu çalışma, genel olarak, İcra ve İflâs Kanunu‟nda düzenlenen malvarlığının terki suretiyle konkordatonun madde madde açıklanmasından ziyade, malvarlığının terki suretiyle konkordatonun tarihi kökeni olarak ele alabileceğimiz “cessio bonorum”a, tarihi gelişim sürecinde bu hukukî kurumun günümüz pozitif hukuk düzenimize yansıma biçimine yöneliktir. Amacımız, “cessio bonorum”a yönelik açıklamaların, 4949 sayılı Kanunla düzenleme alanı bulan malvarlığının terki suretiyle konkordatoya yönelik düzenlemelerle ne ölçüde bağdaştığını göstermek; farklılıkları ortaya koymak; belki de pozitif düzenleme yaptığımız hukukî kurumun hiç de yeni olmadığını gözler önüne sergilemektir.

---