Sosyologca
Yazarlar: , Tolga Gürakar
Konular:-
Anahtar Kelimeler:Gezi (Parkı) Direnişi,Yeni Toplumsal Hareketler,Kopuş Ve Süreklilik,Bourdieu,Toplumsal Alanlar Teorisi
Özet: Bu makale ilk aşamada çevre ve kent duyarlı reflekslerle, çadırlı işgal eylemleri biçiminde Taksim merkezli başlayan, hemen sonrasında ise özünü koruyarak başbakanın istifası söylemlerine evrilen ve Türkiye’nin bir takım şehirlerine sıçrayan Gezi (Parkı) direnişinin sosyolojik fotoğrafını çekmektedir. Çalışma, direnişçilerin mesleki, demografik ve ideolojik profilleri, sınıfsal konumları, talepleri ve söylemleri, örgütlenme modelleri ve eylem biçimleri üzerinden bu direnişi yeni toplumsal hareketler literatüründeki “kopuş” ve “süreklilik” teorileri bağlamında analiz etmektedir. Öne sürülen hipotez, bir yeni toplumsal hareket olan Gezi eylemlerinin, geç kapitalizmin güncel çelişkileri üzerinden çağdaş anlamda sınıfsal bir tabana dayandığı ve geçmişteki toplumsal hareketler ile arasında bir takım süreklilikler sergilediğidir. Ancak direnişçilerin türdeş olmayan sınıfsal, siyasal ve kültürel kompozisyonu ve bunun beraberinde getirdiği farklı talep ve söylemleri, bu analizin yalnızca iktisadi çelişkilerle gerekçelendirilemeyeceği gerçeğini gün yüzüne çıkartmıştır. Sınıf analizini salt ekonomik sermaye üzerinden değil, aynı zamanda kültürel sermayeyi de dikkate alarak yapma gerekliliğinden hareketle, Bourdieu’nun “toplumsal alanlar teorisi”ne başvurulmuş, direnişin derin ve karmaşık mantığı, işleyiş düzenekleri bilinebilir olan alt alanlara bölünerek bu perspektiften incelenmiştir.