AFRICANIA
Yazarlar: Begüm GÜN
Konular:Sosyal, Beşeri Bilimler, Ortak Disiplinler
Anahtar Kelimeler:Afrika Çalışmaları,Dış politika,Namibya,Küba,Kuzey Kore,Libya,Vefa
Özet: Namibya Cumhuriyeti 21 Mart 1990 tarihinde bağımsızlığını kazanana kadar Berlin Konferansı ile Alman Güneybatı Afrikası’na dâhil edilmiş, ardından İngiltere ve Güney Afrika tarafından kolonileştirilmiştir. Kolonyal dönemdeki adıyla Güneybatı Afrika, Güney Afrika kontrolü altında henüz bağımsız bir devlet değilken gerilla mücadelelerinin yanı sıra diplomatik çabalar ile de bağımsızlığına giden yolu hazırlamıştır. Bu dönemde özellikle öne çıkan ve bağımsızlık mücadelesini yürüten SWAPO pek çok ülkede Güneybatı Afrika’nın temsilcisi olarak kabul görmüş, Afrika Birliği Örgütü tarafından da tanınmıştır. Güneybatı Afrika bağımsız olduğunda görevde olan 27 diplomatik kuruluşa sahiptir. Bağımsızlık için mücadele eden Güneybatı Afrika mücadelesine en çok Küba, Kuzey Kore ve Libya’dan destek bulmuştur. Güneybatı Afrika, Küba’dan askeri alanda, Kuzey Kore’den silah temini ve maddi anlamda Libya’dan ise daha çok siyasi alanda destek görmüştür. Bu çalışmanın amacını Namibya’nın gördüğü bu desteği bağımsızlık sonrasında nasıl anlamlandırdığını, bu desteklerin Namibya dış politikasına nasıl yansıdığını araştırmak teşkil etmektedir. Zira Namibya, dış politika ilke ve amaçlarını belirlediği Beyaz Kitap’ta uluslararası kurum ve kuruluşlar ile uyum ve işbirliği içinde olacağını belirtse de söz konusu Küba, Kuzey Kore ve Libya olduğunda bu ilkeyi ihlal etmekten çekinmemektedir. Amerika Birleşik Devletleri tarafından Küba’ya, Birleşmiş Milletler tarafından Kuzey Kore’ye uygulanan ambargolara rağmen söz konusu bu ülkelerle ilişkilerini kesintisiz devam ettiren Namibya zaman zaman ABD’yi kınayan ve NATO’yu Libya müdahalesinden dolayı eleştiren açıklamalarda da bulunmuştur.