Journal of Geotechnical Geology
Yazarlar: احمد ادیب, آرمان آقاحسینی, محسن پورکرمانی
Konular:-
Anahtar Kelimeler:تحلیل ساختاری,گسل لاله زار,حریم گسلش,بردسیر,کرمان,لرزه خیزی
Özet: زمین لرزه های سالهای ۱۹۲۳ و ۲۰۱۰ بردسیر کرمان، در پهنه گسلی لاله زار با روند N۷۰W تا N۴۰W رخ داده اند. در این ناحیه به طور متوسط هر ۳۰ سال یک زمین لرزه با بزرگای ۵/۵ تا ۵/۶ ریشتر با تمرکز بیشتر در اطراف گسل لاله زار به وقوع پیوسته است. آخرین زمین لرزه مهم ناحیه که در تاریخ ۳۱/۰۷/۲۰۱۰ با بزرگای ۶/۵ ریشتر رخ داد، با فعالیت زمین ساختی جدید گسل لاله زار با سازوکار معکوس و مولفه راستالغز راست بر مرتبط می باشد. به منظور تعیین حریم گسلش ناحیه و تفکیک پهنه های پرخطر، ویژگی های نوزمین ساختی پهنه گسلی بر اساس شواهد ریختاری بر روی زمین و تصاویر ماهواره ای شناسایی شد. افراز گسلی، جابه جایی آبراهه ها، چشمه های تراورتن زا و پشته های فشارشی، نشان دهنده فعالیتهای زمین ساختی ناحیه می باشند. با توجه به تراکم و بیشترین طول گسل های ناحیه، زمین لرزه قابل پیش بینی بزرگای ۸/۶ را خواهد داشت که تقریبا معادل زمین لرزه سال ۱۹۲۳ با بزرگای ۹/۶ است. بر اساس شواهد ریختاری، لرزه ای و سازوکار گسل های ناحیه، حریم گسلش پیرامون گسل لاله زار در بیشترین حالت ۸۸/۱ و در کمترین حالت ۶۳/۱ کیلومتر تعیین شد. آثار گسلش و نشانه های وجود گسل پنهان یا آشکار در این محدوده شامل جابه جایی آبراهه ها، قرارگیری و مجاورت واحدهای زمین شناسی به صورت گسل و سایر اشکال ریخت زمین ساختی می باشد. بر اساس مقادیر حریم گسلش و شواهد صحرایی، گسل های معکوس و راستالغز با مولفه معکوس در تکوین سرگذشت ساختاری این ناحیه در دوره کواترنر بیشترین نقش را داشته اند. در این تحقیق، با استفاده از مطالعات سنجش از دور، بررسی های ساختاری و ریخت زمین ساختی و حل صفحه کانونی گسل ها، لرزه خیزی و حریم گسلش ناحیه مورد ارزیابی قرار گرفت. مطالعات نشان دهنده ی فعالیت زمین ساختی بیشتر در جنوب ناحیه منطبق با گسل های لاله زار، ترشاب و باغ سرخ در طی رژیم نوزمین ساخت می باشند.