Yeni Fikir Uluslararası Akademik Fikir Araştırma Dergisi
Yazarlar: Deniz OCAK
Konular:-
Anahtar Kelimeler:-
Özet: Hüzündü. Kırıktım. En çok da kırgın. Ufacık bir çocuktum ben o yıllarda, ruhundan neşe akan gökkuşağı misaliydim. Beyaz kanatlanırdı umudumda. Çocuk aklımla hep güzel şeyler düşünüp, hayal ederdim tüm hayatlar ve ülkem adına. Bir gün okula gitmek üzere giyinip hazırlandığımda çok yüksek bir ses ile evimiz sallandı. Deprem sandım önce bilmiyordum çünkü savaşın ne olduğunu. Çocukken oynadığımız oyunlarda aldığım yaradan akan kandan ibaretti benim gördüğüm. Sesin bitmesini bekledim öylece, bitmedi. Bir sürü asker gördük sonra insanlar gördük oradan oraya kaçan. Bizim çocukken oynadığımız kovalamaca oyunu gibi masum değildi bu kaçış, bu kovalayış. Gördüğünü vuruyordu asker, yere yığılan insanlardan kan akıyor, cansız bedenlerinden süzülüyordu adeta. Günler günleri kovaladı ve bitmedi o zaman çok idrakinde olamadığım, şimdi ise adına vahşet‛ dediğim durum. Evden çıkamıyorduk, gülmüyordu yüzlerimiz oysa biz öyle mutluydukki.