Ankara Anadolu ve Rumeli Araştırmaları Dergisi
Yazarlar: ["Ayşen SİNA"]
Konular:-
DOI:10.53838/ankarad.997809
Anahtar Kelimeler:Hastalıkların Sağaltımı,Hekimlik Sanatı,Eli Hekimliğe Yatkın Kadınlar,Hayat Veren Ebeler,Mezar Taşlarında Ölümsüzleşen Kadınlar
Özet: Hastalıkların sağaltılmasına yönelik uygulamaların tarihsel geçmişi, hiç şüphesiz insanlık tarihi kadar eskidir. Eskiçağlardan günümüze gelen mitoslar, yaşam ile ölümün gizemlerini yalnızca kadınların bildiğini, bu doğrultuda da büyülü şifa sanatının inceliklerine vakıf olduklarına işaret etmektedir. Oysa tüm dünyada, 19. ve 20. yüzyıl kadınlarının tıp fakültelerine kabul edilme mücadelesinin aksine, antik Yunanistan’da kadınlar MÖ 4. ve Roma’da MÖ 1. yüzyıldan itibaren hekimlik sanatını uygulama özgürlüğüne kavuşmuşlardı. Başlangıçta yetenek gerektiren mesleklere pek uygun görülmeyen kadınların, kadim zamandan bu yana geleneksel yöntemlerle hastalıkları iyileştirdikleri ve aynı şekilde doğumlara yardımcı oldukları bilinmektedir. İyileştirme rollerindeki şifacı kadınlar için kullanılan ve onların bireysel rollerini ifade eden terimler, Yunanistan’da “maia” ile “iatrikê”, Roma’da “obstetrix” ve “medica” veya “iatrina” meslekleri arasında bir ayrım olduğunu görmekteyiz. Bu çalışma, şifacı kadını kendi bağlamı içinde, iki mesleğin uygulayıcılarının eğitimi, nitelikleri, görevleri ve toplumsal statülerini araştırmaktadır. Ortaya konan kanıtlar, tüm şifacı kadınların toplumlarının sınırlarını zorlamadıklarını, hatta mesleklerinin uzmanı olarak saygı gördüklerini ve yetkin olduklarını göstermektedir