Ankara Anadolu ve Rumeli Araştırmaları Dergisi
Yazarlar: Burak NARİN
Konular:-
Anahtar Kelimeler:Modernite,Türk Şiiri,Yahya Kemâl Beyatlı,Poetika
Özet: Batılılaşma merkezli modernite, yaşanan sosyal-siyasî gelişmelerle paralel olarak Türk toplumunda bilhassa, 17. yüzyıldan itibaren tezahür eder ve siyasetten edebiyata hemen her sahada etkili olur. Ancak Batı’daki Fransız İhtilâli ve Sanayi Devrimi’ne benzer siyasal-endüstriyel hadiseler direkt yaşanmadığı için Batılılaşma, Türk toplumunda “saman kâğıdından kopya” 1 ya da bir “Frenk cilâsı”2 hâlinde, sathî kalmıştır. Söz konusu süreç edebiyat kulvarından hareketle değerlendirildiğinde, Albert Thibaudet’nin “nesiller görüşü”nden de3 hareketle Ahmet Hamdi Tanpınar’ın, modern Türk edebiyatının “bir medeniyet kriziyle başla”dığı4 ifadesi öne çıkar. Bu anlamda modern Türk şiirinin ilk nüveleri, eski ile yeni arasındaki bir “çatışma” ya da “düalite” içinde zuhur etmesinden sonra bilhassa Yahya Kemâl Beyatlı bünyesinde, bir “terkip” veyahut “imtidâd” merhalesine ulaşır. Dolayısıyla bu yazıda, Cumhuriyet dönemi Türk şiirinin ana hatlarına öncü şâir ve yönelimlerden hareketle temas edildikten sonra, 20. yüzyıldan sonraki Türk şiirinin şekillenmesinde en önemli isimlerden Yahya Kemâl Beyatlı’nın poetikası üzerinde durulacaktır