Uluslararası İnsan ve Sanat Araştırmaları Dergisi
Yazarlar: Zeynep ERDEN, Nigar İPEK EĞİLMEZ
Konular:Beşeri Bilimler, Ortak Disiplinler
Anahtar Kelimeler:Türkçe eğitimi,Yazma eğitimi,Yazma eğilimi,Ortaokul
Özet: Dil, insanın en önemli iletişim aracıdır. Dil becerilerini etkili kullanan bir birey hem akademik hem de sosyal yaşamda başarılı olur. Anne karnında doğal bir süreç içinde başlayan dil edinimi örgün eğitim ile birlikte amaçlı ve planlı bir şekle bürünür. Böylece okulda aldığı eğitimle birlikte, çocuk, dinleme, konuşma, okuma ve yazma dil becerilerini kazanmış olur. Yazma, birçok zihinsel becerinin de kullanılmasını gerekli kılan karmaşık bir süreçtir. Yazma etkinliklerinde öğrencinin başarılı olmasını sağlayan birçok unsur vardır. Bunlardan bir tanesi de yazma eğilimidir. Öğrencilerin kendilerini yazılı olarak doğru, akıcı ve etkili bir şekilde ifade edebilmeleri için öncelikle yazma eğilimlerinin olumlu yönde olması beklenmektedir. Öğrencilerin yazma eğilimleri, onların yazmaya ilişkin duygu, düşünce ve davranışlarında büyük bir öneme sahiptir. Bu önemden yola çıkarak, bu çalışmada, ortaokul 5, 6, 7 ve 8. sınıf öğrencilerinin yazma eğilimlerini belirlemek ve yazma eğilimlerinde “sınıf düzeyi, cinsiyet, anne eğitim düzeyi, baba eğitim düzeyi ve yaşanılan yerleşim yeri” değişkenlerinin etkisini incelemek amaçlanmıştır. Araştırmanın çalışma grubunu, 2017-2018 eğitim-öğretim yılının bahar döneminde Ağrı ilinin merkez ve köy ortaokullarında öğrenim gören 855 ortaokul öğrencisi oluşturmaktadır. Çalışma, var olan durumun bağımsız ve bağımlı değişkenlere göre derinlemesine incelenmesini sağlayan tarama modelinde betimsel bir çalışmadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, Piazza ve Siebert (2008) tarafından geliştirilen, İşeri ve Ünal (2010) tarafından Türkçeye çevrilen ve uyarlanan “Yazma Eğilimi Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırmanın değişkenlerinin belirlenmesi için öğrencilerin demografik bilgilerine ilişkin soruların yer aldığı bir anket uygulanmıştır. Araştırma sonucunda; sınıf düzeyinde küçük sınıfların (5,6) yazma eğilimlerinin büyük sınıflara (7,8) göre daha yüksek olduğu; kız öğrencilerin yazma eğilimlerinin erkek öğrencilerin yazma eğilimlerden daha yüksek olduğu tespit edilmiştir. Anne eğitim durumuyla öğrencilerin yazma eğilimleri arasında anlamlı bir ilişki bulunduğu, ilköğretim mezunu annelerin çocuklarının yazma eğilimlerinin okuryazar olmayan annelerin çocuklarının yazma eğilimlerinden daha yüksek olduğu; baba eğitim durumunun yazma eğilimi ile anlamlı bir ilişkisinin bulunmadığı görülmüştür. Yaşanılan yerleşim yeri değişkeni açısından ise, öğrencilerin yazma eğilimlerinin merkezde yaşayan öğrenciler lehine anlamlı bir şekilde farklılaştığı tespit edilmiştir.