Türk-Alman Üniversitesi Hukuk Fakültesi Dergisi
Yazarlar: Hans-joachim DRIEHAUS
Konular:Hukuk
Anahtar Kelimeler:Yol inşaatı,Belediyeler,Finansal denkleştirme,Bağlantılılık prensibi,Mülkiyet
Özet: Şehir içi yol inşaatı her zaman belediyeler için ağır bir yük olmuştur. Bu nedenle, Roma İmparatorluğu zamanında bile, taşınmaz sahipleri kendilerine komşu olan yolların inşa masraflarına katılıyorlardı. Başlangıçta, bu tür yolların inşaatı (ilk inşaat) maliyetleri ön plandaydı. Ancak zamanla, daha sonra gerekli onarım (iyileştirme, yenileme) maliyetlerinin çok daha yüksek olduğu ortaya çıktı. Bunun nedeni, her yolun tüm hizmet ömrü boyunca aşınma ve yıpranmaya maruz kalmasıdır; yaklaşık 30 yıllık bir süre sonra yıpranmış ve daha fazla maliyetli yoğun onarım gerekmektedir. Bu nedenle, ilk olarak 1893'te Prusya federe devleti ve 1945'ten sonra tüm Federal Almanya Cumhuriyeti’nde bir şehir inşaatı yollarının ilk inşaat maliyetlerinin gelişim katkısına ek olarak bir yol inşaatı katkısı başlattı. – Belediyeler eşit muamele amacıyla, bu rehabilitasyondan öncelikli olarak faydalanacak olanlara rehabilitasyon maliyetlerinin ortalama %50'sini paylaştırmak zorunda kalmışlardır. Bunlar, kullanım değeri büyük ölçüde yolun durumuna bağlı olduğu için, yükseltilmiş yola bitişik arazinin sahipleriydiler. Finansal açıdan güçlü mal sahibi derneklerinin baskısı altında, bazı federal devletler yakın zamanda yol inşaatı katkılarını kaldırmış ve bunun sonucunda genel halkın (vergi mükellefi) artık daha önce sahipler tarafından üstlenilen yenileme maliyetlerinin payını ödemesi gerekmiştir.