Journal of Medicine and Palliative Care
Yazarlar: Ismet Serhat KAHYA, İlhan UYANER, Abdullah KESKİN, Mustafa Engin ŞAHİN, Ibrahım Serdar KAHYA, Çiğdem ÖZDİLEKCAN, Tarkan ÖZDEMİR
Konular:Sağlık Bilimleri ve Hizmetleri
DOI:10.47582/jompac.997507
Anahtar Kelimeler:Balthazard,40%,Disability report,Cancer
Özet: Giriş: Engelli, doğuştan veya sonradan bedensel, zihinsel, ruhsal, duygusal ve sosyal yeteneklerini çeşitli derecelerde kaybeden bu nedenle toplumsal yaşama uyum sağlama ve günlük gereksinimlerini karşılamada zorluk çeken kişi olarak tanımlanmaktadır. Amacımız hastanemiz sağlık kuruluna engellilik nedeniyle başvuran hastaları analiz ederek bu alanda var olan istatistiklere katkıda bulunmaktır. Gereç ve Yöntem: 2012-2019 yılları arasında Dr. Abdurrahman Yurtaslan Onkoloji Eğitim ve Araştırma Hastanesi Sağlık Kurulu’na engellilik nedeniyle başvuran hastalarda cinsiyet, yaş, engellilik oranı, rapor süresi, ek hastalıklar gibi değişkenler analiz edildi. İstatistiksel analiz için statistical package for the social sciences (SPSS) version 21 (SPSS Inc., Chicago, IL, USA) kullanıldı. Bulgular: 2237 hastanın %41,9’u (n=938) erkek, %58,1’i (1299) kadınlardan oluşmaktaydı. Cinsiyet ayrımı olmaksızın bakılan yaş ortalaması 55,29±16,32, engellilik puanı ortalaması 66,4±21,29; en sık görülen ilk 3 hastalık 1. Kanser: n=1339 (%28,19) 2. Endokrinolojik ve Metabolik Hastalıklar: n=578 (%12,16) 3. Kardiyovasküler Sistem Hastalıkları: n=1056 (%22,23) olarak tespit edildi. Engellilik oranı %40 ve üzeri olanlar, toplam hasta sayısının %90’ını (n=2013) oluşturmaktaydı. Hastaların %5,1’i (n=115) tam bağımlıydı. Tüm rapor alan hastalar arasında sürekli rapor alan hastaların oranı %71,9 (n=1831) olarak tespit edildi. 65 yaş altı hastaların oranı (n=1598, %71,4) 65 yaş üstü hastalardan (n=636, %28,4) daha fazla bulundu. Sonuç: Engelliğin tespiti ve derecelendirilmesinde hastane sağlık kurulları önemli bir görevi yerine getirmektedir. Çalışmamızda elde ettiğimiz verileri literatür ile kıyasladığımızda farklılıkların olduğu görülmüştür. Bu durumun hastane rolleriyle ilişkisi olabileceği gibi sağlık kurulları arasındaki yorum farklılıklarından da kaynaklanabileceği düşünülmektedir. Bu nedenle uygulamada birlikteliği sağlayacak olan standartların geliştirilmesi kadar takibi de önem arz etmektedir.