Akademik Dil ve Edebiyat Dergisi
Yazarlar: Yağmur YILDIRIMAY BAYRAKÇI
Konular:Edebi İncelemeler
DOI:10.34083/akaded.970443
Anahtar Kelimeler:Selahattin Enis,Hastalık,Manevi hastalık,Ruhî hastalık,Toplumsal hastalık
Özet: 1892-1942 yılları arasında yaşayan Selahattin Enis, romancı, hikâyeci ve gazeteci olarak tanınır. İlk romanını 1910 yılında yayımlayan yazarın, sekiz romanı ve bir hikâye kitabı vardır. Otuz yıl kadar gazetecilik yapan Enis, farklı gazetelerde çok sayıda makale, deneme, fantezi türünde yazılar da yayımlamıştır. Edebiyat tarihinde ismini sık duyamadığımız yazar eserlerinde natüralizm akımına bağlı kalmış, Balkan Savaşı’ndan Kurtuluş Savaşı’nın sonuna kadar olan dönemi içine alarak toplumdaki yozlaşmayı dile getirmiştir. Edebiyatın amacının toplum sorunlarını anlatmak olduğunu düşünen yazar, romanlarında cephe gerisinde kalan şehirli insanların kötülüklerle örülü hayatını kaleme alırken hastalık kavramından yararlanmıştır. Verem, zatürree gibi “fizikî” hastalıkların yanı sıra zevk düşkünlüğü, kıskançlık gibi “ruhî” hastalıklara; fuhuş, kumar gibi “toplumsal” hastalıklara sıklıkla başvurmuştur. Bu makalede Enis’in Neriman, Sârâ, Zaniyeler, Orta Malı ve Cehennem Yolcuları adlı romanları bahsedilen hastalıklar çerçevesinde değerlendirilecek, savaş yıllarında yaşanan aksaklıkları dile getirmede hastalıkların ne gibi bir işleve sahip olduğu ortaya konulacaktır.