Akademik Dil ve Edebiyat Dergisi

Yazarlar: İsmail YILDIRIM, Mehmet Yunus YAZICI

Konular:Edebi İncelemeler

DOI:10.34083/akaded.944411

Anahtar Kelimeler:Mehmed Emîn Bey,Nevbahârım,Ghazal,Muallim Nâcî

Özet: 1862 yılında İstanbul’da dünyaya gelen Mehmed Emîn Bey, devletin çeşitli kademelerinde memurluk yapmış, vazifeleri esnasında edebiyat ve sanatla ilgilenmekten de geri kalmamıştır. Zira onun manzum ve mensur tarzda kaleme aldığı yazılar, 1884 senesinde vefat eden müellifin yirmi iki senelik kısa ömrünü verimli bir şekilde geçirmiş bir şahsiyet olduğunu işaret etmektedir. Yazımıza kaynak teşkil eden manzumelerinde şair, “Aşkî” ve “Hümâyî” mahlaslarını kullanmış fakat bu şiirleri sağlığında bir araya getirememiştir. Şiirler, Muallim Nâcî’nin teşvikleriyle şairin kardeşi Mehmed Ali Bey tarafından bir araya getirilerek 1884 yılında Nevbahârım adı altında İstanbul’da basılmıştır. Eserde yer alan şiirlerin ekseriyetini gazeller oluşturmaktadır. Bu gazeller, şairin ölümünden sonra Manastırlı Rızâ Nûrî tarafından Tahmîsât-ı Nevbahârım adlı eserde tahmis edilerek yayınlanmıştır. Emîn Bey’in genç yaşta ölümü edebiyat mahfillerinde üzüntüyle karşılanmış, cenaze merasimi ve ardından kaleme alınan övgü dolu yazılar Nevbahârım’ın giriş kısmına eklenmiştir. Makalede, Mehmed Emîn Bey’in hayatı ve Nevbahârım’ın muhtevası üzerinden edebî kimliği değerlendirilerek bu eserde kayıtlı şiirlerin çeviri yazılı metinleri verilecektir.

---