Akademik Dil ve Edebiyat Dergisi

Yazarlar: Burcu ŞAHİN, Yakup ÇELİK

Konular:Edebi İncelemeler

DOI:10.34083/akaded.823590

Anahtar Kelimeler:Leylâ Erbil,Karanlığın Günü,Kendilik,Aitsiz kimlik

Özet: Tuhaf Bir Kadın (1971) adlı metniyle yazın parantezini açan Leylâ Erbil, Tuhaf Bir Erkek (2013) ile parantezi kapatmıştır. Bu parantezin içindeki Karanlığın Günü, Mektup Aşkları, Cüce, Üç Başlı Ejderha ve Kalan adlı romanları meseleleri ele alış biçimiyle edebiyat tarihinde ayrıksı bir yerde durmaktadır. Daha çok feminist yazın içinde değerlendirilen bu yedi metin, elbette insan oluş, “kendilik bilinci”, “kendiiçinvarlık”, “kendi olma” vb. farklı meseleler merkeze alınarak da incelenebilir. Tuhaflık parantezindeki yedi metinde tematik açıdan sarmal bir yapının olduğu görülmektedir. Metinlerin birbirinden doğduğu, birbiriyle konuştuğu, baştan sonra neredeyse tek bir romanın bölümleri olduğu ve bir merkezde toplandığı iddia edilebilir. Bu merkezde birey olmaya, kimlik oluşturmaya çalışan, bunun mücadelesini toplumla ve her türden kurumla çatışarak veren kişilerin nihayetinde hiçbir yere tam mânâsıyla ait olamamaları, Cüce metnindeki Zenîme Hanım’ın ifadesiyle birer “aitsiz kimlik” oluşları anlatılır. Bu çalışmada Karanlığın Günü romanının “aitsiz kimlik”i Neslihan’ın kendilik sorunsalında nasıl biçimlendiği belirlenecektir. Foucault’nun “kendini biçimlendirme teknolojileri” teriminden hareketle Neslihan’ın kendiliğinin yazıda ve yazarlıkta şekillendiği üzerinde durulacak, gündelik hayatın sıkıntılarıyla tam bir metne ulaşamamasının yarattığı narsisistik zedelenmenin de etkisiylenihayetinde kendini aitsiz oluşla tanımladığı görülecektir.

---