Akademik Dil ve Edebiyat Dergisi
Yazarlar: Tolga BAYINDIR
Konular:Edebi İncelemeler
DOI:10.34083/akaded.540392
Anahtar Kelimeler:Eşref,Melâmilik,Şiir
Özet: Melâmilik, hicri III. yüzyılda Horasan bölgesinde ortaya çıkıp daha sonra bütün İslam dünyasında yaygınlık kazanan bir tasavvuf anlayışıdır. Melamet konusu bir tasavvuf terimi ve tasavvuf akımı olarak birbiriyle bağlantılı olmakla birlikte iki ayrı düzlemde ele alınabilir. Melâmet ve Melâmetî terimlerinin kavramsal çerçevesi Allah tarafından sevilmek, Allah'ı sevmek, O'nun yolunda nefisle mücahede etmek ve bu mücahede sırasında kendisini kınayanların kınamasından korkmamak şeklinde tanımlanır. (Azamat 2004: s. 24) Bu çalışmada, Şair Eşref'in Ömer Faruk Huyugüzel ve Şerife Çağın'ın ortak çalışması olan “Eşref Bütün Eserleri” adlı kitapta yer alan şiirleri esas alınmıştır. Şair Eşref'in Melamiliğe ve Melâmete dair bilgisi ve ondaki düşünceleri oluşturan yönleri, şiirlerinden verilecek örneklerle anlaşılabilir. Bütün şiirleri okunduğunda görülecektir ki Şair Eşref, edebî gücünün yanında dinî konularda da bilgili bir kişidir. Ancak ondaki Melâmetiliği anlayabilmek için onun şiirlerindeki “kabuk” yani “kusur unsurlarını” tespit etmek gerekir. Bu tespit aynı zamanda incelemenin temel dayanak noktasını oluşturur.