Akademik Dil ve Edebiyat Dergisi
Yazarlar: Gamze AYDIN
Konular:Edebi İncelemeler
DOI:10.34083/akaded.541686
Anahtar Kelimeler:Şair tezkireleri,Sâlim Tezkiresi,Terminolji,Orijinallik
Özet: XIII. yüzyıl sonlarından XIX. yüzyılın ikinci yarısına kadar pek çok sahada ürün veren Dîvân Edebiyatı, şekil, muhteva ve âhenk zenginliğiyle olgunluğa ulaşmasının yanı sıra pek çok önemli şairin hayat verdiği XVI. yüzyılda zirve dönemini yaşamıştır. Her bir şair, geleneğe bağlı olmakla birlikte şiirine kendi damgasını vurmak adına söyleyiş, üslup, hayal, mazmun ve kelime kadrosu itibariyle birtakım değişiklikler göstermiştir. Bu hususlardaki farklı eğilimler, şairlerin orijinallik vasfını kazanmasını sağlamıştır. Devrin edebî, sosyal, siyasî, ekonomik ve kültürel birer belgesi olan şair tezkireleri, şairlerin bu yönünü aydınlatmada faydalanabileceğimiz temel kaynaklardandır. Bu çalışmada, Sâlim Efendi’nin Tezkiretü’ş-Şu’arâsı’nda orijinalliği tanımlayan terim ve söz grupları tespit edilerek orijinalliğin ölçütü konusunda değerlendirmelerden hareketle bir sonuca ulaşılmaya çalışılmıştır.