Uluslararası Sosyal Bilimler Dergisi
Yazarlar: Emre YILMAZ
Konular:-
Anahtar Kelimeler:Yaşlılık,Huzurevi Çalışanı,Tükenmişlik,Duygusal Tükenmişlik
Özet: Bu çalışma; huzurevlerinde çalışan personelin tükenmişlik düzeylerinin saptanması, çalışanların tükenmişlik ve tükenmişliğin alt boyutları olan duygusal tükenmişlik, duyarsızlaşma ve kişisel başarı düzeylerinin sosyo-demografik değişkenlere göre farklılaşıp farklılaşmadığının tespit edilmesi amacıyla tanımlayıcı olarak yapılmış bir alan araştırmasıdır. Araştırmanın evrenini Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı Bilecik İl Müdürlüğü’ne bağlı Huzurevi Yaşlı Bakım ve Rehabilitasyon Merkezi’nde çalışan çeşitli meslek gruplarından 40 personel oluşturmaktadır. Araştırmada veri toplama aracı olarak, “Kişisel Bilgi Formu” ve “Maslach Tükenmişlik Ölçeği” kullanılmıştır. Araştırma Ekim-Kasım 2017 tarihlerinde gerçekleştirilmiştir. Araştırmadan elde edilen verilerin istatistiksel olarak değerlendirilmesinde; Frekans analizi, yüzdelik hesaplaması, ortalama, standart sapma, minimum ve maksimum değerlerini göstermek için ise Descriptive Analizi uygulanmıştır. İki değişken arasındaki ilişkinin yönü ve şiddetini hesaplamak için ise Korelasyon Analizi’nden yararlanılmıştır. Araştırma sonucunda; huzurevi çalışanlarının ortalama duygusal tükenme düzeyinin oldukça düşük düzeyde olduğu (8,87±6,08), duyarsızlaşma düzeyinin düşük düzeyde (4,21±4,27), kişisel başarı düzeyinin ise yüksek olduğu (21,84±7,60), tespit edilmiştir. Huzurevi çalışanlarının tükenmişlik düzeyi alt boyutlarından duygusal tükenme ile duyarsızlaşma arasında anlamlı bir ilişki olduğu (p<0,05; r=0,555), çalışanların duygusal tükenme düzeyi arttıkça duyarsızlaşma düzeyinin de artmakta olduğu; huzurevi çalışanlarının duyarsızlaşma düzeyinin huzurevinde çalışma süresine göre anlamlı farklılık gösterdiği (p=0,002<0,05); huzurevinde 11 yıl ve üzeri süredir çalışanların duyarsızlaşma düzeyinin (9,50) diğer çalışanlara göre daha yüksek düzeyde olduğu; huzurevi çalışanlarının kişisel başarı düzeyinin ise çalıştığı bölümü tercih etme durumuna göre anlamlı farklılık gösterdiği (p=0,020<0,05); çalıştığı bölümü/birimi kendi isteği ile tercih eden çalışanların kişisel başarı düzeyinin (24,36) idari görevlendirme ile çalışanlara göre (18,15) daha yüksek düzeyde olduğu tespit edilmiştir.