Journal of Political Administrative and Local Studies
Yazarlar: Aziz TUNCER
Konular:-
Anahtar Kelimeler:İtalyan Şehir Devletleri,Regalyan Haklar,Şehir Konsülleri,Merkezileşme,Merkezi-Yerel Yönetim İlkeleri
Özet: Roma İmparatorluğu’nun yıkılmasından sonra imparatorluk boşluğu olarak adlandırılan dönemde İtalyan şehirleri uzunca bir süre şehir ölçekli faaliyetleri kendileri yürütmüşlerdir. İmparatorluk döneminde merkezi yönetim (imparator) tarafından yapılmakta olan bu faaliyetler genellikle yerel bağlamda kilise tarafından yerine getirilmiştir ki bu sürecin sonunda kilise yerel yönetim faaliyetlerinin asli aktörü haline gelmiştir. Ancak 900’lü yılların ortalarından sonra kendilerini toparlayan şehirlerde imalat ekonomisi ve zenaatçılar öncülüğünde yeni ekonomik dinamikler ön plana çıkmaya başlamıştır. Uzun bir süredir kendi ayakları üzerinde duran şehirlerde şehir aidiyeti ekseninde ortaya çıkan yönetim anlayışı şehir ölçekli üretimin de etkisiyle oldukça güçlenmiştir. Gelinen noktada şehir yönetiminin birincil aktörü olma bağlamında kilise ile çatışma kaçınılmaz olmuştur ve bu çatışmanın galibi yeni ekonomik ve sosyal dinamiklerin temsilcisi olan şehir konsülleri olmuştur. Ancak şehir konsüllerinin şehirlerin birincil temsilcisi olma iddiası Regalyan haklar bağlamında şehirler üzerinde idari ve vergi toplama hakları olan imparatorlar tarafından kabul edilmemiştir. Bu makale imparator ile şehirlerin Regalyan haklar-yerel çıkarlar bağlamında ortaya çıkan çatışmalarının sebepleri ve bu çatışmalar sonucunda şekillenen merkez-yerel yönetim yetki paylaşım çerçevesini ve bu çerçevenin bölgesel merkezileşme bağlamında dönüşümünü analiz ederek modern yerel yönetim-merkezi yönetim ilişki modellerinin anlaşılmasına katkı sağlamayı amaçlamaktadır.