ATA Planlama ve Tasarım Dergisi
Yazarlar: Aydın UÇAR, Hilal Tuğba ÖRMECİOĞLU
Konular:Mimarlık
Anahtar Kelimeler:Kültürel Miras Yönetimi,Yenidİnşa,Turizm
Özet: Arkeolojik alanların korunması ve kazı faaliyetlerinin finanse edilmesi son dönemlerdeki ekonomik koşullarda büyük ölçüde bu alanların kendi ürettiği kaynaklara bağlıdır. Kazı alanlarının kaderi daha çok kültürel alan yönetiminin üretebildiği hediyelik eşya, sergi alanları vb. ziyaretçi sayısını ve geliri arttıran kaynaklarla belirlenmeye başlayınca, ziyaretçilere sunum büyük önem kazanmıştır. Sunum, tarihi ve arkeolojisi bilgisinden yoksun sıradan insanlar için alanı cazip bir hale getirmesi gereken hassas bir iştir. Ancak mevcut parçaların azlığı nedeniyle ziyaretçinin imgeleminde yapının bütünü konusunda bir imaj oluşturmaması ve ziyaretçilerin mekânı deneyimleyememesi bu alanların hedeflediği gelirlere ulaşamamasına neden olmaktadır. Bu noktada yeniden inşa kaçınılmaz olarak gündeme gelmiştir. Dünyanınzengin arkeolojik alan ve kalıntıya sahip ülkelerinin başında gelen ülkemizde de turizm bu konu üzerinde önemli bir baskı oluşturmaktadır. Bu nedenle son zamanlarda tekil ölçekte de olsa yeniden inşa (ihya) etme eylemi görülmeye başlanmıştır. Bu çalışmanın amacı arkeolojik alanlarda yapılan bu tür yerel uygulamaları, uluslararası uygulamalarla karşılaştırmak ve uluslararası tüzükler çerçevesinde tartışmaktır.