Beykoz Akademi Dergisi

Yazarlar: Nevzat Evrim ÖNAL, Burhan ÖZALP

Konular:-

DOI:10.14514/BYK.m.26515393.2018.6/2.158-168

Anahtar Kelimeler:Sürdürülebilir tarım,Küçük meta üretimi,Yabancılaşma,Türkiye

Özet: Geleneksel tarımın aksine endüstriyel tarım yalnızca verim ve kâr üzerine kuruludur. Ona atfedilen tüm sorunların doğrudan ya da dolaylı kaynağında bu tek yönlülük bulunur. Ne var ki, tarımın endüstrileşmesi yalnızca zengin çiftçilere ait olan büyük ölçekli işletmelerde gerçekleşmez. Küçük ölçekli işletmeler de girdi, çıktı ve kredi piyasalarına egemen olan büyük ölçekli sermayenin çok katmanlı basıncı altında bu üretim metotlarını benimsemek zorunda kalırlar. Bu, küçük ölçekli üreticinin yükselen maliyetler, fiyat oynaklıklar ve borçluluk nedeniyle tedricen kendi iktisadi faaliyeti üzerindeki kontrolü yitirdiği bir kısır döngü yaratır. Bu basınç altındaki çiftçiler endüstriyel, hatta kullanılması yasak girdileri, çevreye ve toprağa zararlı olacağını pekala bilerek kullanmak zorunda kalırlar. Buna ek olarak, girdi, çıktı ve kredi piyasalarını kontrol eden sermayenin fiyat mekanizmaları kanalıyla emeklerine el koyduğunun da açıkça farkındadırlar. Bu çelişkili koşullarda, tarımsal üretim küçük ölçekli üretim yapan çiftçiler için ona atfedilen tüm geleneksel değerleri yitirir. Böylelikle çiftçi ürününe, işçinin emek gücüne yabancılaşmasına çok benzer ama tam olarak aynı olmayan bir biçimde yabancılaşır. Bu çalışmada, Türkiye'nin Çukurova bölgesinden çekilen bir örneklemden yararlanılarak sürdürülebilirlik ya da sürdürülemezlik ile çiftçi yabancılaşması arasındaki bağlantı üzerine argümanlar sunulacaktır

---