Yüzüncü Yıl Üniversitesi Eğitim Fakültesi Dergisi

Yazarlar: Şehnaz Nigar ÇELİK, Süleyman KASAP

Konular:Sosyal

Anahtar Kelimeler:Öğretmen Yetiştirme,İngilizce Öğretmen Eğitimi,İngilizce

Özet: İçinde bulunduğumuz yüzyılda başta bilim ve teknolojide olmak üzere gelişen iletişim ağlarıyla birlikte İngilizce artık dünyanın en yaygın konuşulan dili haline gelmiştir. Uluslararası alanda İngilizce, savaşın ve barışın, bilimin ve teknolojinin, ticaretin ve iletişimin dili olmuştur (Crystal, 1997, Akt. Özmat, 2017). Harmer’ın (2001) tanımlamasıyla İngilizce günümüzün lingua franca’sı haline gelmiştir. Dünya çapında birçok kişi İngilizce’yi artık anadillerinin yanında ikinci bir dil olarak yaygın olarak kullanabilmektedir.Küreselleşen dünyanın gereksinimleri doğrultusunda yabancı dil olarak İngilizce’nin öğretimine yönelik artan ihtiyaçla birlikte, yabancı dil öğretimindeki geleneksel paradigma örneklerinden olan klasiklerin çevrilmesi ve çeviri yoluyla dil öğrenme yönelimleri günümüz ihtiyaçlarını karşılama noktasında yetersiz kaldığı görülmektedir. Artık yabancı dil kültürler arası iletişim yoluyla bilgiyi edinmede bir araca dönüşmüş, bunun sonucu olarak yabancı dil öğrenme ve öğretme yöntemlerinde ciddi değişikler gözlenmiştir (Huhn, 2012). Öğrencileri bu yeni paradigma içinde yetiştirebilmek için yabancı dil öğretmenlerinin iyi bir dilbilgisine sahip olmaları yetersiz kalmakta, mekanik dilbilim uygulamalarının ötesinde öğrencilerin dili iletişim aracı olarak kullanabilmelerini sağlayacak öğretim uygulamalarını işe koşmaları gerekmektedir. Bu çalışmanın amacı, Yükseköğretim Kurulu Başkanlığınca (YÖK) İngilizce Öğretmenliği lisans eğitim programlarında 1998, 2006 ve 2018 yıllarında yapılan yenilikleri karşılıklı olarak değerlendirmektir. Çalışma çıktıları ülkemizde sıkça dile getirilen yabancı dil öğretimi sorununa öğretmen yetiştirme bağlamında yaklaşım getirmeyi amaçlamaktadır.

---