Sosyoloji Dergisi
Yazarlar: Murat ÜNAL
Konular:-
Anahtar Kelimeler:Türk güldürü sineması,Kültürel temsil,İdeolojik işlev,Toplumsal eleştiri
Özet: Altmışlı yıllarda başlayan ve kısa sürede dünyayı saran ‘gerçekçi’ ve ‘karşı’ sinema eğilimlerinin Türk Sinemasına yansımaları on yıl kadar gecikmeli olmuştur. Türkiye’de özellikle güldürü alanında net bir eleştirel tavır ve yönetmen üslubu barındıran filmlerin ortaya çıkması 80’leri buldu. Yeşilçam öncesinde 50’lere kadar, tiyatro etkisinde bir sinemanın kendi olanaklarını keşfetmesi, 70’lere kadar ise keşfedilen sinema dilinin olgunlaşması gerekmiştir. Yetmişler ise güldürü sinemasında ‘toplumsal’ın iyice belirmeye başladığı bir dönemdir. Bu dönemde çekilen komedilerde toplumsal eleştiri anlamındaki kimi mesajların yanı sıra aynı zamanda ‘uyum ve bütünleşme’ çağrısı da vardır. İhtiyatlı bir eleştiri ile uysallık bir aradadır. Yetmişlere kadar çekilen filmler sinemasal üslup oluşturma çabasına girmezler. Toplumsal konuların komik olanın içine ‘ciddi’ biçimde girmesi, güldürü sinemasının yüksek sesli eleştiri yapması ve kişisel yönetmen üsluplarının oluşmaya başlaması ise ancak 80’lerden sonra söz konusu olan bir durumdur. Üstelik bu kazanımlar günümüze olumlu bir miras olarak yeterince aktarılamamıştır.