Uluslararası İnsan ve Sanat Araştırmaları Dergisi
Yazarlar: Emel KARA, Halil KARA
Konular:Beşeri Bilimler, Ortak Disiplinler
Anahtar Kelimeler:Anı,Mektup,Şeref Kara
Özet: Hz. Ali, “kalp kör olduktan sonra, gözlerin görmesinde hiçbir fayda yoktur der”. Çünkü insan gözleriyle sadece bakar, kalbiyle görür. Sevginin tanımı yapmak öylesine zordur ki, birçok kudretli yazar bu tanımın yapılamayacağını iddia etmiştir. İbn Arabî’ye göre de sevginin tanımı yapılamaz. Sevgi ancak tadılır. Tadan kişi de sevginin ne olduğunu yeterince anlatamaz. Aynı zamanda sevgi evrensel bir duygudur. Annenin çocuğunu sevmesi, eşlerin birbirlerini sevmesi, ilâhî bir sır olarak, gayesi “bir tenle bir teni, bir canla bir canı kavuşturmak” olan sevginin evrenselliğinegüzel örnektir. Aynı zamanda İbn Arabî sevgi için, “sevgi seveni sevilene bağlayan bir bağdır ve sevgi sevenin var oluşudur” der. Cengiz Aytmatov ise 1961 yılında kaleme aldığı “Selvi Boylum Al Yazmalım” adlı eserinde, emeğin sevgideki rolünden söz ederek, sevginin emek olduğunu söyler. Her ne kadar sevgi hava kadar, su kadar yaşamın ihtiyacı olsa da sevgi emek istemektedir. Karşılık beklemeden, çıkar sağlamadan, amaçsızca, sadece kalpten görmektir. Çünkü sevginin kaynağı kalptir. Kalpten söylenen, kalpten görülen ve kalpten hissedilen sevgi yaşamsaldır. Bunuiyi bilen insanlar şüphesiz Solomon Adası yerlileridir. Çünkü bu yerliler, inançları gereği kesmekten çekindikleri devasa ağacın karşısına dizilip bir ağızdan ağaca kötü sözler söylerlermiş. Amaçları, ağacın içinde yaşadığına inandıkları ruhu, ağaçtan kaçırmakmış. Ruhun ağacı terk ettiğinde, ağacın kurumasının kaçınılmaz olduğuna inanırlarmış. Ve haklı da çıkıyorlarmış. Bir süre sonra ağaç kurumaya yüz tutuyor, ardından da devriliyormuş. Sevginin olmadığı yerde yaşamın da olmayacağına dairiyi örnektir Solomon yerlileri. Prof. Dr. Şeref Kara, hayatı boyunca canlıların içindeki yaşayan ruha hitap etmiştir. Solomon yerlilerin aksine Kara, ruhu kovmak için değil, yaşatmak için emek harcamıştır. Bununaçık örneği, komşusu Hacı Nurettin Gencal’ın, onun için kaleme aldığı şu dizelerde görülmektedir: Var apartman komşumuz Sayın Şeref Kara, Herkesle güzel geçinir, kimseyle açmaz ara. Çünkü bilir bir gün gidilecek Ahiret denilen pazara, Bu yazı Hacı Nurettin Gencal’dan kalsın size hatıra. Şeref Kara sadece iyi bir bilim insanı değil, iyi bir hoca, iyi bir komşu, iyi bir baba, abi, eş, kardeş, arkadaş veönemlisi de insandır. Nazik, güler yüzlü, hoşsohbet, kadirşinastır. Karşısındakinin bir canlı olduğunu bilmesi, onun için emek harcamaya yeterlidir. Çünkü emek sevgi, sevgi ise kalp aynasıdır. Winston Churchill’in üzülmek için bulamadığı zamanı, Şeref Kara “üzmek için” bulamamıştır. Şeref Kara’nın yaşam felsefesi, büyük Atatürk’ün şu sözlerinde gizlidir: “Biz kimsenin düşmanı değiliz! Yalnız insanlığın düşmanı olanların düşmanıyız.” Prof. Dr. Şeref Kara, çevresinde çalışkanlığı kadar dürüstlüğüyle tanınır. Vatanınıçok seven, işiniiyi yapandır felsefesiyle, Atatürk’ün ışığında ilerlemiş önemli bilim insanıdır. Bursa Uludağ Üniversitesi akademik yaşantısında, üst düzey görevlerde bulunmuş, bilgi ve tecrübesine danışılmış, aranan, saygı duyulan kişi olmuştur. Şüphesiz Şeref Kara’yı, ailesinden daha iyi tanıyan olamaz. Onun mutluluğuna, üzüntüsüne, heyecanına, endişesine, zor günlerine, kısacası tüm duygu ve düşüncelerine yakından tanık olmuş aile birelerinden olan kardeşi Gülnazik Dağan, Prof. Dr. Şeref Kara için şu anıyı anlatmaktadır: “Herkese, ama herkese karşı sevgi doluydu. Özellikle çocuklarla çok güzel diyalog kurardı. Bu yüzden çocuklar da onu sever, onunla oynamak ve vakit geçirmek isterlerdi. Bursa’daki yeğenimin kızı da abimi çok sevdiği ve onunla eğlenceli vakit geçirdiği için hafta sonları babasını yürüyüşe çıkarır, bilerek abimlerin evinin oraya getirir ve sonra da “aaa baba bak Şeref Dayımlara gelmişiz, hadi onlara gidelim” dermiş. Onu görmeden eve dönmezmiş.” Bir çocuktan duyulabilecekgüzel sevgi sözleridir bunlar.