Uluslararası İnsan ve Sanat Araştırmaları Dergisi
Yazarlar: Minara ALİYEVA ÇINAR
Konular:Beşeri Bilimler, Ortak Disiplinler
Anahtar Kelimeler:Halk hikâyeleri,Hikâye anlatıcısı
Özet: Türk kültürü, dünyanıneski ve zengin kültürlerinin arasında yerini alır. Atalarımızdan günümüze kadar gelen bu kültür, hâlihazırda da canlılığını korumayı sürdürmüştür. Türk Âşıklık geleneği de bu gelişerek değişen ve değişerek gelişen kültürün önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. Âşık edebiyatı, kültür tarihimizin önemli bir bölümünü oluşturmaktadır. 16. yüzyılda ortaya çıkan bu edebiyat, âşık adı verilen halk şairlerinin kendilerinin veya usta âşıkların şiirlerini halk diliyle ve hece vezniyle saz eşliğinde çalıp söylemeleriyle ya da halk hikâyesi anlatmalarıyla meydana gelen geleneksel edebiyatımızın adıdır. Âşık edebiyatı, ozan-bakşı edebiyatı geleneğinin İslamiyet’ten sonra tasavvufî düşünce ve Osmanlı yaşama biçimi ve kabulleriyle birleşmesinden doğmuştur. Önceleri dinî-tasavvufî halk edebiyatı olarak gelişen bu edebiyat, daha sonra millî Türk edebiyatı olarak Anadolu sahasında XVI. yüzyılda şekillenmeye başlamıştır. Teşekkülünden günümüze kadar bu sahada Âşık Şenlik, Narmanlı Sümmanî, Âşık Zülali, Posoflu Müdamî, Âşık Şeref Taşlıova gibi pek çok sanatkâr yetişmiştir. Anadolu sahasının âşıklık geleneğine beşiklik eden önemli bölgelerinden biri de Kuzeydoğu Anadolu bölgesidir. Bu bölgede yetişen âşıklardan biri de Âşık Şevki Halıcı’dır. Âşık Şevki Halıcı, 1930 Çıldır doğumlu bir hikâyecidir. Birçok halk hikâyesini tasnif etmiş ve anlatmıştır. Bu yazıda incelemeye çalışılan “Âşık Şevki Halıcı’dan Derlenen Halk Hikâyeleri” adlı çalışmada Âşık Şevki Halıcı’dan derlenen on beş hikâyesi vardır. Bu hikâyeler, Prof. Dr. Fikret Türkmen ile Prof. Dr. Mustafa Cemiloğlu tarafından derlenmiş ve yayınlanmıştır. Hikâyeler Terekeme (veya Karapapak) ağzını yansıtmaktadır. Çünkü Şevki Halıcı, Kafkasya göçmeni bir aileye mensuptur. Hem kendisi hem de çevresi onu Terekeme veya Karapapak Türkü olarak tanımlamaktadır. Karapapak veya Terekeme olarak adlandırılan Türklerinyoğun yaşadığı yer Türkiye ve Gürcistan’dır (Borçalı). Bu Türk boyu, Ardahan vilayetine bağlı Çıldır ilçesi başta olmak üzere bu vilayete bağlı Göle ve Hanak ilçelerinde ve birçok köyde, Kars’ın merkezi ve Susuz ilçesi başta olmak üzere Selim, Sarıkamış, Akyaka, Arpaçay ilçeleri ve köylerinde, Sivas’ın Kangal ilçesi ve çevresinde Ağrı, Amasya, Sivas, Erzurum, Muş, Tokat ve Yozgat’ta yaşamaktadır. Çıldır Karapapak/Terekeme ağzı da, Türkiye Türkçesi ağızlarının tasnifinde Doğu grubu ağızları içinde ele alınmaktadır. L. Karahan, “Anadolu Ağızlarının Sınıflandırılması” adlı çalışmasında incelediği ağız malzemelerinden hareketle Türkiye Türkçesi ağızlarını Doğu, Batı ve Kuzeydoğu olmak üzere toplam üç gruba ayırmıştır. Her bir grubu da kendi içinde ayrıca değerlendirmiştir. Karahan, bu tasnifinde Karapapak/Terekeme ağzını, Doğu grubuna bağlı ikinci alt grubun yedinci alt başlığı altında “Kars Azerileri ve Terekemeleri ağzı” olarak değerlendirmektedir. Çıldır’da doğup büyüyen ve asıl adı Feyzullah Halıcı olan Âşık Şevki Halıcı, küçük yaşlarda âşıklık geleneğine ilgi duymuş ve kendi kendini yetiştirmiş âşıklarından biridir. Anlatıcı bir Karapapak Türkü olduğundan hikâye anlatımında genellikle Azerbaycan Türkçesinin bir ağzı olan Karapapak ağzını kullanmıştır. Âşık Şevki Halıcı, Terekeme ağzının kelime ve deyimlerini kullanırken farklı ağız özelliklerini ifade eder. Hikâyelerde değişmeye daha az maruz kalan nazım bölümlerinde ve formül-kalıp karakterli parçalarda metin daha çok Karapapak (Terekeme) ağzıyla söylenmiştir. Nesir bölümünde ise Karapapak (Terekeme) ağzı büyük oranda çağdaş Türkiye Türkçesine kaymıştır. Türkiye Türkçesinden ve Azerbaycan Türkçesinden dil yönünden farklılıkları olan bir metin ortaya çıkar. Metin incelenirken pek çok kelimenin ölçünlü Türkiye Türkçesinde kullanılmadığı görülmektedir. Aynı zamanda Azerbaycan Türkçesinde de kullanılmayan pek çok kelime de Şevki Halıcı’nın hikâyelerinde boy göstermiştir. Ayrıca, metinlerde gerek şekil bilgisi gerekse ses bilgisi açısından zaman zaman her iki lehçenin özellikleri de görülmektedir. Bu yazı, anlatıcının kullandığı dil özelliklerini değerlendirmek için kaleme alınmıştır.