OANNES - Uluslararası Eskiçağ Tarihi Araştırmaları Dergisi

Yazarlar: Hasan Ali ŞAHİN, Şerife KOÇYİĞİT

Konular:Tarih

DOI:10.33469/oannes.976411

Anahtar Kelimeler:Tree,Law,Mesopotamia,Hittite

Özet: Eski Ön Asya coğrafyasında yaşayan pek çok medeniyet ağaçlara sosyal, ekonomik, kültürel ve din alanlarında maddi ve manevi olarak her daim yer vermiş ve çeşitli anlamlar yüklemiştir. Yerleşik hayata geçişle beraber sosyal ve ekonomik hayat çerçevesinde Eski Ön Asya coğrafyasında yaşayan insanların başlıca geçim kaynakları tarım ve hayvancılık olmuştur. Ağaçlar bölge insanlarının hem beslenme ihtiyaçlarında hem de barınma alanlarında kullanılmasından dolayı önem arz etmiştir. Özellikle tarımsal faaliyetlerde kullanılan meyve ağaçlarının ve çevrenin korunması için Mezopotamya ve Hitit medeniyetleri çeşitli yasa maddelerini meydana getirmişlerdir. Makale içerisinde Mezopotamya halklarından Sumer, Babil ve Asurlara ait olan kanunlar ile Anadolu coğrafyasında hüküm sürmüş Hititlerin ağaçlar ile alakalı yasa maddeleri incelenmiştir. Mezopotamya hukukunda Urukagina Reformu, Lipit-İštar Kanunları, Hammurabi Kanunları ve Orta Asur Kanunlarında ağaç ile alakalı yasa maddelerine yer verilmiştir. Hitit yasalarının ikinci bölümünü oluşturan "eğer bağlar" ifadesi ile başlayan kısımda ise ağaçlar ile ilgili yasa maddelerine değinilmiştir. Makale yöntem olarak “Mezopotamya’da ağaç” ve “Mezopotamya Kanunlarında ağaç”, “Hititlerde ağaç” ve “Hitit Kanununda ağaç” olmak üzere çeşitli alt başlıklara ayrılarak çalışılmıştır. Makalenin amacı Eski Ön Asya coğrafyasında Mezopotamya ve Hitit toplumlarında gerek halk tarafından gerekse yönetim tarafından ağaçlara verilen önem ve bunun hukuki maddelere yansımasını incelemek ve hangi kanun maddelerinde ağaçlar ile alakalı ne gibi hususlara yer verildiğini tespit etmektir.

---